فرشته سکوت کرد

هاینریش بل انسان‌های این دوران را به ما نشان می‌دهد و ما با اینان به تجربیاتی می‌رسیم که خود گویایی بسیاری از مسائل اجتماعی‌اند؛ آن گاه که باز هم نفس ارواح را احساس می‌کنیم، آن گاه که پرتو اندکی از عشق به سوی‌مان می‌تابد و زمانی که از ویرانه‌های باور و اعتقاد بر می‌خیزیم و شعله‌ی جاویدان را از خاموشی می‌رهانیم. در داستان عشقی روشن و سردی شاهد سکوت نسلی هستیم که به میهن بازگشته اما خوب می‌داند که در این جهان میهنی وجود ندارد. توصیف‌های او بی‌پروا و واقع‌گرایانه است. بل ما را با دستی آرام، آهسته و تا حدودی دهشت‌انگیز تا آخرین زوایای تنهایی بشر می‌کشاند. از این کتاب بیش از این‌ها هم می‌توان فهمید، چیزهای که در آثار قبلی او نظیر عقاید یک دلقک هم دیده‌ایم. فرشته سکوت کرد را همیشه می‌توان خواند یا بهتر بگوییم حتما باید خواند.هاینریش بل به خاطر کتاب فرشته سکوت کرد برنده جایزه نوبل در سال ۱۹۷۲ شده است. بخشی از کتاب: فرشته ساکت بود، گویی به چیزی گوش فرا می‌داد اما هیچ کس را یارای آن نبود که دریابد چهره‌اش بیانگر درد است یا تمسخر. رفته رفته بر پشتش حوضچه‌ای شکل گرفت؛ تخت کفش‌های آبی رنگ و نمناکش نیز می‌درخشید. هرگاه کشیش تکیه‌اش را از پایی به پای دیگر می‌داد و به آن نزدیک‌تر می‌شد، به نظر چنین می‌رسید که فرشته می‌خواهد پای او را ببوسد، اما فرشته هرگز سر از گل و لای بر نمی‌داشت و مثل سربازی منضبط در میان دیوارهای گلین باقی مانده بود تا از گزند دشمنان در امان باشد.

درباره ی هاینریش بل