نون و القلم

آل احمد و طنز در سال ۱۳۴۰ کتابی از جلال آل‌احمد منتشر شد که با کتاب‌های دیگر وی تفاوت داشت، «نون والقلم». کتاب «نون والقلم» داستانی تاریخی در زمان حکومت صفویان را روایت می‌کند. آل احمد در این کتاب برخلاف کتاب‌های دیگرش از زبان طنز برای روایت اوضاع سیاسی و اجتماعی داستان خود بهره می‌گیرد. وی با استفاده از زبان طنز در این کتاب به شیوه‌ای بسیار ظریف و زیبا معضلات اجتماعی را در لفافه بیان کرده و مخاطب را با این مشکلات همراه می‌کند. «از قضای کردگار در آن شهر و ولایت هم همین جورها شده بود؛ یعنی ملاها و آخوندها، قلندرها را تکفیر کرده بودند و از مسجدها بیرون‌شان کرده بودند و حکومت‌ها گوش خوابانده بودند و چون مردم را سرگرم می‌دیدند، کاری به کار این دعواها نداشتند...» آل احمد و جامعه جلال آل احمد در سال ۱۳۰۲ در خانواده­‌ای مذهبی، در تهران دیده به جهان گشود. تلاش‌های پدر برای این که جلال را مانند خود وارد عرصه مذهب کند بی‌نتیجه ماند. در پی آن جلال در سنین جوانی خانه پدر را ترک کرده، از مذهب روی‌ می گردانَد و وارد سیاست و حذب توده می‌شود. در سال ۱۳۲۶ از حزب توده خارج شده و در همین زمان، دومین کتاب خود «از رنجی که می‌بریم» را، که داستان شکست مبارزاتش در این حزب بود، به رشته­‌ی تحریر در می‌آورد. بعد از جریان ملی شدن صنعت نفت، به جرگه ملی‌گرایان می‌پیوندد و بارها به دلیل مبارزات سیاسی به زندان می‌افتد. وی در سال ۱۳۴۸ در سن چهل و پنچ سالگی در اَسالِم گیلان دارفانی را وداع گفت. آثار جلال جلال آل احمد در طول دوران حرفه‌­ای‌اش، آثار زیادی را در زمینه­‌ی ترجمه و داستان از خود برجای گذاشت: از جمله آثار او می‌توان به «مدیر مدرسه»، «پنج داستان»، «دید و بازدید»، «سرگذشت کندوها»، «چهل طوطی»، «زن زیادی»، «سه قطره خون»، «سه تار»، «نفرین زمین» و در زمینه‌­ی ترجمه می‌توان به «بیگانه»، «قمارباز»، «مائده‌های زمینی» و ... اشاره کرد.

درباره ی جلال آل احمد