خانم دالاوی

جریان پیوسته‌ی زندگی انسان‌ها در طول زندگی خود پیوسته در حال رفت و آمد بین گذشته، حال و آینده‌اند و همواره در جستجوی زمان بیشتر هستند تا بتوانند وقت بیشتری را صرف کارهای خود کنند. در کتاب «خانم دالاوی» زمان نمودی پررنگ دارد که با استفاده از دو ساعت معروف لندن (ساعت بیگ بن و کلیسای سنت مارگارت) این موضوع شرح داده می‌شود. «ویرجینیا وولف» این کتاب را به شیوه جریان سیال ذهن نگاشته و پیوسته بین زمان حال و گذشته شخصیت‌ها در حرکت است. وولف در این کتاب زندگی خانم دالاوی زنی اشرافی را بعد از جنگ جهانی اول توصیف می‌کند تا عقیده خود مبنی بر وجود زمان در شکل‌های مختلف در اطراف انسان را بیان کند. برشی از کتاب «در جستجوی کدام تصویر سپیده دم در فضای بیرون شهر بود؟ این دوران دیر هنگام تجربه‌های جهان در همه‌ی آن‌ها، همه‌ی مردان و زنان، ورطه‌ای پر از اشک برجا نهاده بود. اشک و غم، تهور و تحمل؛ رفتاری کاملا محترمانه و توام با خویشتن داری. کافی بود به زنی که بیش از همه تحسین می‌کرد فکر کنید...» نویسنده‌ای فمینیست ویرجینیا وولف رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر، منتقد و فمینیست در سال ۱۸۸۲ در لندن به دنیا آمد. در سیزده سالگی به طور ناگهانی مادرش و دو سال بعد از این حادثه خواهر خود را نیز از دست داد که عامل اولین حمله عصبی وی شد. با این وجود موفق به تحصیل در دانشکده زنان کالج سلطنتی لندن شد. در سال ۱۹۰۴ مرگ پدرش منجر به دومین حمله عصبی او شد که اولین اقدام به خودکشی وی را نیز در پی داشت. وی در سال ۱۹۱۲ با لئونارد وولف دوست قدیمی برادش ازدواج کرد و بعدها به همراه همسرش انتشارات هوکارت را بر پاکرد که در آن آثار نویسندگان جوان را منتشر می‌کردند. وولف در دوران جنگ جهانی اول و دوم دوستان زیادی را از دست داد و روحیه حساس و رنجور او این رنج را تاب نیاورد به همین علت در سال ۱۹۴۱ با جیب‌های پر از سنگ به «رودخانه اوز» در «رادمال» رفت و خود را غرق کرد. جسد او حدود یک ماه بعد در تاریخ ۱۸ آوریل توسط چند کودک در پایین دست رودخانه پیدا شد و در روز ۲۱ آوریل در حضور همسرش لئونارد سوزانده شد و خاکسترش در سایه درختی در باغچه‌ای به خاک سپرده شد. وولف آثار زیادی را به رشته تحریر در آورد که در اغلب آن‌ها از شیوه جریان سیال ذهن استفاده کرده و نظرات فمینیستی در آثارش به چشم می‌خورد. از جمله آثار او که به زبان فارسی هم ترجمه شده می‌توان به «اتاقی از آن خود»، «به سوی فانوس دریایی»، «بانو در آینه»، «سال‌ها»، «امواج»، و ... اشاره کرد.

درباره ی ویرجینیا وولف