جهان از قصه ها سرشته شده است. (جلسه اول رایگان)

قصه­ های گوناگون، پایان­ های گوناگون دارند. به مکافات یا کارما اشاره­ای می­کنم. مکافات یا کارما چیزی نیست که این (من) با آن مواجه شود، بلکه چیزی است که این، من می­شود. بنابراین مکافات من چیزی است که این «من» مکافات خودش می­شود؛ یعنی من، کارما می­شود. چطور من، گاهی مکافات کسی یا کسانی هستم؟ شما از بلا آسیب می­بینید، رنج می­برید، اما خود بلا نیز آسیب می­بیند و رنج می­کشد. شما از طاعون آسیب می­بینید، اما آیا خود طاعون هم رنج می­برد و آسیب می­بیند؟ در اینجاست که، این «من» کارما و مکافات خودش می­شود. وقتی که ما به نقش خودمان در این قصه­ ها عادت می­کنیم، گرایش ­ها، تمایل­ ها و امیالمان شکل می­گیرند؛ یعنی ما خودمان را بدون اینکه طنابی در کار باشد، می­بندیم. ما از درون خودمان را بسته­ایم، نه از بیرون، چون به نقش­مان در درون این قصه­ ها عادت کردیم. اگر «من» از قصه­ ها سرشته شده است، بنابراین مرگ من به چه معناست؟ اگر جهان از قصه­ ها سرشته شده است، تهیت جهان از یک ذات مستقل، از ذات حق، به چه معناست؟ زیر این قصه­ها چه چیزی پنهان است و چرا قصه­ ها نقل می­شوند؟ گفته می­شوند تا شنیده شوند: برای اینکه شنیده شوند در سکوت و سکون گفته می­شوند. او ناگهان زمزمه می­کند و آواز خوش خود اوست که به گوش خودش می­رسد. تنها انگیزه برای شنیدن این قصه ­ها، عشق است قصه­ پردازی می­کند و می­گوید من لیلی­ام، لیلی، قصه است. من مجنونم، مجنون، قصه است. او قصه­ پردازی می­کند و انگیزۀ قصه­ پردازی چیزی جز عشق نیست. او در ذات خویش عاشق خودش است. جهان کتاب است، هر ذره از ذرات جهان، کلمه است. هر کلمه، اسمی از اسماء الهی است، که آن کلمه، مظهر آن اسم است. هر اسمی، زبانی دارد و گویاست، زبانی برای بیان اسرار مسما که خود حق است هر زبانی، سخنی در وصف اسرار می­گوید.

درباره ی مسیحا برزگر

مسیحا برزگر نویسنده‌ی خوش ذوق و معنوی گرای معاصر ایرانی در هفدهم فروردین سال 1340در محله‌ی منیریه‌ی تهران به دنیا آمد. وی در حوزه‌ی ادبیات آثار بسیاری را منتشر کرده است و علاقه ی بسیار زیادی به کنجی آرام و کتابی برای خواندن دارد. او دارای مدرک کارشناسی ارشد زبانشناسی و سطح 2 تحصیلات حوزوی است. مسیحا برزگر بسیار به ساده‌زیستی پایبند و از تجمل‌گرایی به دور است. کتاب‌های متعددی در مقام نویسنده و مترجم از وی به چاپ رسیده است که در زیر آمده است: در مقام نویسنده: دل‌آگاهی ، اشراق‌ها، آتش و بال پروانه: عارفانه‌های خواجه عبدالله انصاری، وحدت عارفانه، فهم عاشقانه‌ی هستی، دانه در عشق می‌شکفد، زندگی را به رقص آور، رهیافتی معنوی به کاهش وزن، در ستایش زندگی، رقص زندگی، قمار عاشقانه؛ در مقام مترجم: عشق، مکاشفات، زمینی نو، معجزه، قهرمان، راز، نامه‌های عاشقانه، عارفانه‌ها، مهار ناشدنی، جاودانه‌ها، پیام‌های فرشتگان، نیروی حال، تجربه‌های معنوی، زیبای خفته از جبران خلیل جبران، زندگی بی حد و مرز، آن آبزیان کوچک و این سنجاقک‌ها، تاملات: راهی به آرامش و دل‌آسودگی؛